Αλληλέγγυα τέχνη κοινωνικού χαρακτήρα
Καλλιτεχνικό - κοινωνικό εγχείρημα, στο Εικαστικό Κέντρο «Καρύδειο», στη Φιλοθέη
Με διάχυτο το πνεύμα της αλληλεγγύης, του μοιράσματος και της ανταλλαγής, που αποδεικνύεται τόσο αναγκαίο στη σύγχρονη πραγματικότητά μας, η τέχνη έρχεται να «ενσαρκώσει» τον σημαντικότερο ρόλο της στην κοινωνία.
Μέσα από τους τρεις άξονες: τέχνη - επαναχρησιμοποίηση της ύλης - προσφορά στον συνάνθρωπο, το καλλιτεχνικό - κοινωνικό εγχείρημα της εικαστικού και ιστορικού τέχνης, Ελένης Πολυχρονάτου, με τίτλο «Κρεμάστρες του δημόσιου χώρου ή Το σύμβολο της αμοιβαιότητας», επιστρέφει με την παρουσίαση των 12 νέων έργων του, η οποία έχει σκοπό τη δημιουργία ενός νέου τρόπου και χώρου συγκέντρωσης και ανταλλαγής ρούχων, αγαθών ή τροφίμων, και εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, στο Εικαστικό Κέντρο «Καρύδειο», στη Φιλοθέη, όπου και θα παραμείνει έως τις 18 Νοεμβρίου, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Το εγχείρημα, που ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο από τον Δήμο Κορυδαλλού, στον δημόσιο χώρο του οποίου τοποθετήθηκαν συνολικά 18 έργα, συνεχίζει με δεύτερο σταθμό τον Δήμο Φιλοθέης - Ψυχικού, ενώ θα συνεχίσει να απλώνεται και σε άλλους Δήμους με νέα έργα - εκδοχές από άλλους καλλιτέχνες, πάνω στο ίδιο μοντέλο - σύμβολο. Έτσι, την Τρίτη 19 Νοεμβρίου, θα ξεκινήσει η τοποθέτηση - εγκατάσταση των έργων στα 12 επιλεγμένα σημεία του δημόσιου χώρου του Δήμου Φιλοθέης - Ψυχικού.
Όλα τα έργα Φιλοθέης - Ψυχικού.
Με γνώμονα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του
Κάτω από τις νέες κοινωνικές εξελίξεις, τίθεται εντονότερα ένα πολλαπλό ερώτημα για το ποια είναι η κοινωνική ευθύνη του καλλιτέχνη, ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης στην κοινωνία, αν η τέχνη είναι ευεργετική ή όχι και αν μπορεί να οδηγηθεί, ώστε να είναι. Στις μέρες μας, πολλοί καλλιτέχνες προσπαθούν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα και έχουν θέσει τις βάσεις για μια τέχνη με κοινωνικό χαρακτήρα, που απευθύνεται στο ευρύ κοινό και την άμεση σχέση του καλλιτέχνη με τους συνανθρώπους του.
Στο project «Κρεμάστρες του δημόσιου χώρου» παρουσιάζεται ένα μοντέλο - αντικείμενο κοινής χρήσης, κατασκευασμένο από ξύλο, μέταλλο ή ανακυκλώσιμα υλικά, φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε οι κάτοικοι των πόλεων να μπορούν να το χρησιμοποιούν. Τα μέρη του αντικειμένου μπορούν να συναρμολογηθούν - με ποικίλους τρόπους και από τον καθένα από εμάς - πάνω στη βασική μορφή. Το έργο μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ζωντανό γλυπτό», το οποίο οφείλει να προσφέρει μια λειτουργία στην κοινότητα, μεταμορφώνοντας τον δημόσιο χώρο από μια εικόνα βαρβαρότητας σε μια εικόνα τρυφερότητας.
Έργο της Ελένης Πολυχρονάτου.
Δύο έννοιες, οι οποίες αποδίδουν την ιδιότητα που παρουσιάζει το project, είναι η ρευστότητα και η συλλογικότητα. Οι «Κρεμάστρες του δημόσιου χώρου» ή « το σύμβολο της αμοιβαιότητας» δεν χρησιμοποιεί τον δημόσιο χώρο απλώς ως «εκθεσιακό» χώρο. Είναι μια μορφή τέχνης, που διαμορφώνεται μέσα από τη συμμετοχή των διάφορων χρηστών και, κατά συνέπεια, δεν τελειώνει ποτέ. Κάθε χρήστης έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στο έργο - βασικό μοντέλο, αλλάζοντας πολλές φορές την όψη και τη λειτουργία του.
Τρεις άξονες - Μία Στρατηγική
Τέχνη. Αν ο πολιτισμός μπορέσει να επιδράσει σε όσο το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές ομάδες, τότε η κοινωνία, ίσως, διαμορφώσει άλλου είδους αξίες και αντιλήψεις για τη ζωή και τον κόσμο.
Τέχνη. Αν ο πολιτισμός μπορέσει να επιδράσει σε όσο το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές ομάδες, τότε η κοινωνία, ίσως, διαμορφώσει άλλου είδους αξίες και αντιλήψεις για τη ζωή και τον κόσμο.
Έργο από τον Έ. Έ. Γιώγο.
«Εκπαίδευση δε σημαίνει να διδάσκεις σε ανθρώπους πώς να μάθουν εκείνο που δε γνωρίζουν, σημαίνει να τους διδάσκεις να συμπεριφέρονται έτσι, όπως δεν συμπεριφέρονται», γράφει ο άγγλος κριτικός τέχνης Τζων Ράσκιν.
Επαναχρησιμοποίηση της Ύλης. Σύμφωνα με τον Χούντερβάσερ, «ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι πρωτοπόρος για τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικολογίας, οι οποίες βρίσκονται σε κατάσταση κρίσης … Ένας καλλιτέχνης πρέπει να δρα σαν ένα παράδειγμα ενάντια στην καταναλωτική κοινωνία, για το πώς να ζει κανείς σε μια κοινωνία χωρίς σπατάλη».
Προσφορά στον συνάνθρωπο. Η τέχνη μάς δείχνει ότι είναι δυνατόν να ανακαλέσουμε τη στενή μας σχέση με τη κοινωνία, από την ατομικότητα στη συλλογικότητα. Η τέχνη είναι η επαφή μας με την κοινότητα και στηρίζει το όραμα για τον άνθρωπο, που νιώθει ότι είμαστε μαζί μέσα στο σώμα της ανθρωπότητας.
Σε 12 σημεία του Δήμου Φιλοθέης - Ψυχικού
Κεντρικό Κτήριο Δημαρχείου (Μαραθωνοδρόμου 95),
Παλαιό Δημαρχείο Φιλοθέης (Καλλιγά),
ΚΕΠ Φιλοθέης,
Δημοτικό Γυμναστήριο Φιλοθέης,
Παλαιό Δημαρχείο Ψυχικού (Στρατηγού Καλλάρη 13),
Πολιτιστικό Κέντρο Γκ. & Ν. Μπενετάτου (Δρόση και Δροσίνη),
Α΄ Πλατεία «Blue Bell»,
ΚΕΠ Ψυχικού (Νέα Αγορά),
Παλαιό Δημαρχείο Ν. Ψυχικού (Τερτσέτη),
«Σπυροπούλειο» Πνευματικό Κέντρο (Αγ. Σοφίας & Ολυμπιονικών),
πλατεία Αγίου Γεωργίου, Εστία Ν. Ψυχικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου