Ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα

-->

Βρίσκεται κρυμμένος μέσα στα Αρκαδικά βουνά , το Κωτύλιον , το Λύκαιο , το Τεράτζι και το Ελάιον , σε υψόμετρο 1131 μέτρα, 14 χιλιόμετρα νότια της Ανδρίτσαινας. Στην τοποθεσία αυτή, που στην αρχαιότητα ονο­μαζόταν Βάσσες ( που σημαίνει μικρό πλάτωμα σε βράχο), οι κάτοικοι της γειτονικής Φιγαλίας είχαν ιδρύσει από τον 7^ο αι. π.Χ ιερό του Απόλλωνος Βασσίτα, τον οποίο λάτρευαν με την προσωνυμία «Επικούρειος» συμπαραστάτης, στον πόλεμο ή στην αρρώστια. Στην ίδια περιοχή λατρεύονταν επίσης ο Δίας ο Πάνας ,η Αφροδίτη και η Δήμητρα Ορθασία.

Ψυχρολουσία - Ο μάγκας που τρώει καρπούζι- Παιδική συναυλία

Το παιδί στην Ζωγραφική του 19ου αιώνα

Η καταξίωση του παιδιού και της παιδικής ηλικίας σφραγίζει τον 19ο αιώνα.Το παιδί θεωρημένο πλέον ως αυθύπαρκτη αξία και όχι ως απλό μεταβατικό στάδιο στη ζωή του ανθρώπου , γίνεται αντικείμενο ιδιαίτερης προσοχής και εξυμνείται ως σύμβολο αθωότητας, ψυχικής αρμονίας, τελειότητας. Αυτή η καινούρια όραση για το παιδί και τον κόσμο του και το –συνακόλουθο- ζωηρό ενδιαφέρον για την παιδική φύση και τις εκδηλώσεις της, προβάλλουν με ανάγλυφο τρόπο και στην τέχνη.
-->

Πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι σε ομαδικά δρώμενα -που έχουν συνήθως μια σαφή εθνογραφική διάσταση- τα παιδιά όπως άλλωστε και οι ενήλικες μέσα από τη φορεσιά ή το ρόλο τους στη σκηνή, προβάλλονται συχνά ως φορείς ενός μηνύματος με εθνικές συνδηλώσεις. Η αφηγηματική περιγραφική διάθεση στην αποτύπωση του χώρου, των αντικειμένων, των κοστουμιών (που καλούνται να λειτουργήσουν ως συμπληρωματικά «σήματα» μιας ελληνικής ταυτότητας) και η επιμονή στη γραφική λεπτομέρεια, συνεργάζονται καθοριστικά στην όλη σκηνοθεσία–σκηνογραφία της σύνθεσης, μέσα στην οποία εντάσσονται οι παιδικές μορφές, άλλοτε δοσμένες πιο ρεαλιστικά κι άλλοτε με αβρά εξευγενισμένα πρόσωπα.