Η χαρτογράφηση ήταν αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας για χιλιάδες χρόνια. Πιστεύεται ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα της γραφικής αναπαράστασης της αντίληψη ενός ατόμου από τον κόσμο του είναι μια επίκτητη δεξιότητα παγκοσμίως και αυτό που προ-χρονολογείται σχεδόν από όλες τις άλλες μορφές γραπτής επικοινωνίας.
Από ζωγραφιές των σπηλαίων σε αρχαίους χάρτες της Βαβυλώνας, της Ελλάδας και της Ασίας, ακριβώς πάνω στον 21ο αιώνα οι άνθρωποι δημιούργησαν και χρησιμοποίησαν χάρτες σαν απαραίτητα εργαλεία για να τους βοηθήσουν να καθορίσουν, να εξηγήσει, και να περιηγηθείτε στο δρόμο τους μέσα από στον κόσμο. Η χαρτογράφηση αντιπροσώπευε ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων και χρησίμευε ως μια καταγραφή της εξέλιξης των γνώσεων του ανθρώπινου γένους, η οποία θα μπορούσε να περάσει από τα μέλη μιας γενιάς σε εκείνους που ακολουθούν την ανάπτυξη του πολιτισμού.
Οι πρόωροι χάρτες παρουσίαζαν κάπως αλλοιωμένη της εικόνα της γης, τόσο μάλιστα που δεν είχαν καμία ομοιότητα με τον πραγματικό κόσμο. Καθώς οι αιώνες περνούν, οι χάρτες έγιναν μεγαλύτεροι, πιο λεπτομερής και πιο ακριβής. Μερικές φορές οι ιστορικοί χάρτες είχαν παράξενα πράγματα πάνω τους, όπως άγνωστα αντικείμενα στον ουρανό, “πλάσματα” στη θάλασσα, και ακόμη και μάζες γης που δεν ήταν γνωστό ότι υπήρχαν.
6ος αιώνας π.Χ.
Ο πρώτος επιζών χάρτης του κόσμου παρασκευάστηκε από τους Βαβυλώνιους 600 χρόνια πριν από τη γέννηση του Ιησού. Δείχνει τη Βαβυλώνα να περιβάλλεται από μία κυκλική ξηρά που υπάρχουν διάφορες πόλεις, όπως η Ασσυρία, Ουραρτού και άλλες. Αυτό με τη σειρά του περιβάλλεται από τον Οκαιανό, με επτά νησιά διατεταγμένα γύρω από αυτό, έτσι ώστε να σχηματίζουν ένα επτά-σημείου αστέρι. Το συνοδευτικό κείμενο αναφέρει επτά εξωτερικές περιοχές πέρα από την περιβάλλουσα θάλασσα.
Ο Βαβυλωνιακός παγκόσμιος χάρτης πιστεύεται ότι είναι συμβολικός, και όχι μια κυριολεκτική αναπαράσταση του κόσμου. Δεν παραλείπει σκόπιμα λαούς όπως οι Πέρσες και οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι ήταν γνωστοί στους Βαβυλώνιους. Η περιοχή που εμφανίζεται απεικονίζεται ως ένα κυκλικό σχήμα που περιβάλλεται από νερό, το οποίο ταιριάζει με την θρησκευτική εικόνα του κόσμου στον οποίο οι Βαβυλώνιοι πίστευαν.
5ος αιώνας π.Χ.
Ο Αναξίμανδρος (περ. 610 – 546 π.Χ.), πιστώνεται με το ότι δημιούργησε έναν από τους πρώτους χάρτες του κόσμου, ο οποίος ήταν σε κυκλική μορφή και έδειχνε τα γνωστά μέρη του κόσμου συγκεντρωμένα να περιβάλλονται γύρω από το Αιγαίο Πέλαγος.
4ος αιώνας π.Χ
Με βάση το χάρτη του κόσμου του Αναξιμάνδρου, ο Εκαταίος, ο Έλληνας ιστορικός από την Μίλητο (περ. 550 – 476 π.Χ.) δημιούργησε ένα νέο χάρτη. Ο Εκαταίος συνόδευσε το χάρτη του με μια εκτεταμένη περιγραφή της Ευρώπης και της Ασίας (Γης Περιήγησις), η οποία ήταν διανθισμένη με πλούσιο εθνογραφικό υλικό για τους κατοίκους των περιοχών που ανέφερε. Ο Εκαταίος περιέγραψε τις περιοχές του κόσμου που φθάνουν ως τον μακρινό Βορρά, από την Σκυθία στα βόρεια και την Ασία στα ανατολικά. Ο Εκαταίος περιέγραψε τις χώρες και τους κατοίκους του τότε γνωστού κόσμου, οι αναφορές του στους Αιγύπτιους είναι ιδιαίτερα περιεκτικές.
2ος αιώνας π.Χ
Η επόμενη σημαντική συμβολή στη χαρτογραφία ήρθε από τον Ερατοσθένη, έναν από τους θρυλικούς κατασκευαστές χαρτών του αρχαίου κόσμου, γεννήθηκε το 276 π.Χ. στην Κυρήνη. Ο Ερατοσθένης δημιούργησε αρκετούς χάρτες του κόσμου, στους οποίους χαρακτήρισε τις χώρες της Μεγάλης Βρετανίας, της Ινδίας και της Σρι Λάνκα. Ο Ερατοσθένης ήταν επίσης ο πρώτος γεωγράφος που ενσωμάτωσε παραλλήλους και μεσημβρινούς μέσα στις χαρτογραφικές απεικονίσεις του, αυτό είναι κάτι που πιστοποιεί την κατανόησή του για τη σφαιρική φύση της γης.
1ος αιώνας π.Χ
Έναν αιώνα αργότερα, ο Έλληνας φιλόσοφος Ποσειδώνιος (περ. 150 – 130 π.Χ.), δημοσίευσε μια εργασία «για τον ωκεανό και τις γειτονικές περιοχές». Το έργο αυτό δεν ήταν μόνο μια συνολική αναπαράσταση των γεωγραφικών ερωτημάτων σύμφωνα με τις τρέχουσες επιστημονικές γνώσεις, αλλά χρησίμευσε και για να διαδώσει τις θεωρίες του σχετικά με τις εσωτερικές συνδέσεις του κόσμου, για να δείξει πως όλες οι δυνάμεις είχαν επιπτώσεις σε κάθε άλλη και πως οι διασυνδέσεις εφαρμόζονται επίσης στην ανθρώπινη ζωή, στην πολιτική όπως και τις προσωπικές σφαίρες.
Ο Ποσειδώνιος μετράει επίσης την περιφέρεια της Γης σε σχέση με τη θέση του αστεριού Κάνωπος (Canopus). Το υπολογίζει στα 240.000 στάδια που μεταφράζεται σε 38640 χιλιομέτρων, πολύ κοντά στην πραγματική περιφέρεια των 40091 χιλιομέτρων.
1ος αιώνας μ.Χ
Ο Ρωμαίος γεωγράφος Pomponius Mela πρότεινε έναν μοναδικό χάρτη του κόσμου το έτος 43 μ.Χ. Χώρισε τη γη σε πέντε ζώνες, εκ των οποίων οι δύο ήταν μόνο κατοικήσιμες. Υποστήριξε ότι οι αντίχθωνες antichthones (στη γεωγραφία χρησιμοποιήθηκε πολύ διαφορετικά από αυτό που εννοούσε ο φιλόσοφος Φιλόλαος και οι Πυθαγόρειοι) οι άνθρωποι που κατοικούν στη νότιο εύκρατη ζώνη, ζούνε σε μια περιοχή που είναι απρόσιτη για τους λαούς των βόρειων εύκρατων περιοχών, λόγω της αφόρητη ζέστη της καυτής ζώνης που παρεμβαίνει. Στις διαιρέσεις του και τα όρια της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, μήπως επαναλαμβάνει τον Ερατοσθένη; Το κάνουν όλοι οι κλασική γεωγράφοι μετά τον Μέγα Αλέξανδρο (εκτός από τον Πτολεμαίο) για περιοχές που αφορούν την Κασπία Θάλασσα ως είσοδο του Βόρειου Ωκεανού, αντίστοιχα και στους περσικούς και αραβικούς (Ερυθρά Θάλασσα ) κολπίσκους στα νότια.
2ος αιώνας μ.Χ
Περίπου στο 150, ο μεγάλος μαθηματικός, αστρονόμος, γεωγράφος, και αστρολόγος Πτολεμαίος δημιούργησε τον πρώτο χάρτη που χρησιμοποιούνται τα μήκη και τα πλάτη των γεωγραφικών γραμμών. Οι ιδέες του για ένα παγκόσμιο σύστημα συντεταγμένων φέρνει επανάσταση στο μεσαιωνικό Ισλάμ και την ευρωπαϊκή γεωγραφική σκέψη θέτοντας τα θεμέλια για μια επιστημονική και αριθμητική βάση.
12ος αιώνας μ.Χ.
Το 1154, ο Άραβας γεωγράφος, Muhammad al-Idrisi, ενσωμάτωσε τη γνώση της Αφρικής, του Ινδικού Ωκεανού και της Άπω Ανατολής που συγκεντρώθηκαν από Άραβες εμπόρους και εξερευνητές με τις πληροφορίες που κληρονόμησε από τους κλασικούς γεωγράφους για να δημιουργήσει τον χάρτη με τη μεγαλύτερη ακρίβεια του κόσμου εκείνης της εποχής. Το Tabula Rogeriana, όπως ονομάζεται ο χάρτης, δείχνει την ευρασιατική ήπειρο στο σύνολό της, αλλά δείχνει μόνο το βόρειο τμήμα της αφρικανικής ηπείρου. Θα παρέμενε ο πιο ακριβής παγκόσμιος χάρτης για τους επόμενους τρεις αιώνες.
14ος αιώνας μ.Χ.
Η Κίνα ανέπτυξε εξελιγμένες τεχνικές απεικόνισης περίπου την ίδια στιγμή με την αρχαία Ρώμη, έτσι από τη μεσαιωνική περίοδο η χώρα είχε χαρτογραφηθεί με μεγάλη λεπτομέρεια και ακρίβεια. Κινεζικοί παγκόσμιοι χάρτες δείχνουν την Κίνα στο κέντρο και τμήμα της Ευρώπης. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί, ότι η Αφρική χαρτογραφήθηκε με τον Ινδική Ωκεανό, όπου φαίνεται και το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, περιοχή την οποίο οι Ευρωπαίοι θα επισκεφθούν πολύ αργότερα. Τα πρωτότυπα που δημιουργήθηκαν το 1320, χάθηκαν, έτσι τα μόνα που υπάρχουν σήμερα είναι τα περίτεχνα, πολύχρωμα Da Ming Hun Yi Tu, 17 τετραγωνικά μέτρα, βαμμένο από μετάξι το 1389 για την πρώτη Ming αυτοκράτορα.
15ος αιώνας μ.Χ.
Το 1490, ο Heinrich Hammer, ένας Γερμανός χαρτογράφος, δημιούργησε ένα χάρτη που ήταν εντυπωσιακά παρόμοιος με τη γήινη σφαίρα που θα παραχθεί αργότερα από τον Martin Behaim το 1492, ο Erdapfel. Και οι δύο δείχνουν μεγάλες επιρροές από τον Πτολεμαίο, και ενδεχομένως και οι δύο προέρχονται από χάρτες που δημιουργήθηκαν γύρω από 1485 στη Λισαβόνα από τον Bartolomeo Columbus.
16ος αιώνας μ.Χ.
Ο Juan de la Cosa, ένας Ισπανός χαρτογράφος, εξερευνητής και κατακτητής, έκανε διάφορους χάρτες των οποίων ο μόνος επιζών είναι ο Mundi mappa του 1500. Είναι η πρώτη γνωστή ευρωπαϊκή χαρτογραφική εκπροσώπηση της Αμερικής.
Ο παγκόσμιος χάρτης Cantino είναι ο πρώτος χάρτης που δείχνει τις πορτογαλικές ανακαλύψεις στα ανατολικά και τα δυτικά. Δείχνει τα νησιά της Καραϊβικής και της ακτής της Φλόριντα, καθώς και την Αφρική, την Ευρώπη και την Ασία. Ο χάρτης είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την απεικόνιση μιας αποσπασματικής καταγραφής των ακτών της Βραζιλίας, που ανακαλύφθηκε το 1500 από τον πορτογαλικό εξερευνητή Pedro Alvares Cabral, που πίστευε οτι απλώς ήταν ένα νησί ή μέρος της ηπείρου που πολλές ισπανικές αποστολές είχε συναντίσει βορειότερα (βλ. Amerigo Vespucci).
Ο Χάρτης Caverio, γνωστός επίσης και ως Caveri Χάρτης ή Canerio Χάρτης, περίπου στα 1505 δείχνει την ανατολική ακτή της Βόρειας Αμερικής με εκπληκτική λεπτομέρεια και ήταν μία από τις κύριες πηγές που χρησιμοποίησαν για να κάνουν το χάρτη Waldseemüller το 1507.
Ο χάρτης Waldseemüller ήταν ο πρώτος χάρτης, όπου εμφανίζεται το όνομα Αμερική, κρατώντας την ισχυρή άποψη ότι ήταν μια νέα ήπειρος που ο Amerigo Vespucci είχε ανακαλύψει στο ταξίδι του και όχι μόνο μερικά μικρότερα νησιά, όπως ο Χριστόφορος Κολόμβος έκανε στις Δυτικές Ινδίες. Ο μεγάλος πλούτος και ο υψηλός βαθμός λεπτομέρειας του χάρτη που προκύπτει μιλούν από μόνα τους.
Ο Diogo Ribeiro, ένας Πορτογάλος χαρτογράφος που εργάζονται για την Ισπανία, έκανε ό, τι θεωρείται τον πρώτο επιστημονικό παγκόσμιο χάρτη το 1527 με βάση εμπειρικές παρατηρήσεις του γεωγραφικού πλάτους. Ο χάρτης του Diogo σκιαγραφεί με μεγάλη ακρίβεια τις ακτές της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Ωστόσο, ούτε η Αυστραλία φαίνεται ούτε η Ανταρκτική, και η ινδική υπο-ήπειρο είναι πάρα πολύ μικρή. Ο χάρτης δείχνει, για πρώτη φορά, την πραγματική επέκταση του Ειρηνικού Ωκεανού. Επίσης δείχνει, για πρώτη φορά, τη βορειοαμερικανική ακτή ως ενιαία.
Ο Φλαμανδός γεωγράφος και χαρτογράφος Gerardus Mercator στον παγκόσμιο χάρτη του το 1569 εισήγαγε μια κυλινδρική προβολή του χάρτη που έγινε το πρότυπο προβολής χαρτών γνωστή ως η προβολή Mercator. Το κύριο χαρακτηριστικό της προβολής είναι ότι στα μαθήματα ιστιοπλοΐας η ανάπτυξη του χάρτη γινόταν σε απόλυτη αντιστοιχία με τις ευθείες γραμμές στο χάρτη. Η ανάπτυξη της προβολής Mercator αντιπροσώπευε μια σημαντική ανακάλυψη στη ναυτική χαρτογραφία του 16ου αιώνα.
Το Theatrum Orbis Terrarum ή «Θέατρο του Κόσμου» θεωρείται ότι είναι ο πρώτος πραγματικός σύγχρονος άτλαντας. Συντάχθηκε από τον Abraham Ortelius και τυπώθηκε αρχικά στις 20 Μαΐου 1570, στην Αμβέρσα, αποτελούνταν από μια συλλογή ενιαίων φύλλων χάρτη. Ο άτλαντας συνέχισε να είναι σε ζήτηση μέχρι περίπου 1612.
17ος αιώνας μ.Χ.
Ο Nova totius Terrarum Orbis geographica ή hydrographica tabula δημιουργήθηκε από τον Hendrik Hondius το 1630 και ήταν ο πρώτος ευρέως διαθέσιμος χάρτης, ο οποίος διαθέτει και την καταγραφή της Αυστραλίας. Η Αυστραλία εμφανίζεται ως μια ακτογραμμή και είναι μέρος της δυτικής ακτής της χερσονήσου Cape York, ανακαλύφθηκε από τον Jan Carstensz το 1623.
Η Σύγχρονη χαρτογραφία
Στο δέκατο έβδομο αιώνα, οι χαρτογράφοι άρχισαν να εφαρμόζουν νέες θεωρίες του φυσικού σύμπαντος για να καθορίσουν με ακρίβεια τις διαστάσεις της γης. Η εφεύρεση των νέων μέσων, όπως το εκκρεμές ρολόι, το τηλεσκόπιο, καθώς και πιο θεωρητικά εργαλεία, όπως οι πίνακες των λογαρίθμων, του διαφορικού και ολοκληρωτικού λογισμού, και το νόμο της βαρύτητας, επέτρεψε στους επιστήμονες να κάνουν τις απαραίτητες παρατηρήσεις. Η εκ των προτέρων χαρτογραφία είχε προωθηθεί από τη μέτρηση ενός τόξου στην επιφάνεια της γης.
Στον δέκατο όγδοο αιώνα, οι εξελίξεις στα μαθηματικά και την αστρονομία που σχετίζεται με το έργο του Sir Isaac Newton τελειοποίησε τη μέθοδο προσδιορισμού γεωγραφικού μήκους μέσα σε ένα βαθμό. Τα αποτελέσματα από αυτές τις τεχνικές εξελίξεις παρατηρήθηκαν στην αυξημένη ακρίβεια στο γενικό περίγραμμα των ηπείρων και τις ακριβείς θέσεις τους. Χάρτες της Βόρειας Αμερικής και της ινδικής υπο-ηπείρου άρχισαν να σκιαγραφούνται. Η πρόοδος του οικισμού της Βόρειας Αμερικής, η οργάνωση των αποικιών, και η συνεχής αγγλο-γαλλική αντιπαλότητα δημιούργησε μια αυξανόμενη ζήτηση για χάρτες μεγαλύτερης αξιοπιστίας.
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, οι χάρτες έγιναν πιο πλούσιοι, λόγω των βελτιώσεων στην εκτύπωση και τη φωτογραφία που έκανε την παραγωγή φθηνότερη και ευκολότερη. Οι μηχανικές συσκευές όπως το τυπογραφείο, το quadrant (για τη μέτρηση του γεωμετρικού πλάνου) και η σκάλα Vernier, επιτρέπει την μαζική παραγωγή χαρτών και την ικανότητα να κάνουν ακριβή αντίγραφα από τα πιο ακριβή στοιχεία. Οπτική τεχνολογία, όπως το τηλεσκόπιο, ο εξάντας και άλλες συσκευές που χρησιμοποιούν τηλεσκόπια, επιτρέπουν την ακριβς αποτύπωση της γης και αυξάνουν την ικανότητα των χαρτογράφων και θαλασσοπόρων ώστε να βρουν το γεωγραφικό πλάτος τους από τη μέτρηση γωνιών με τον Πολικό Αστέρα το βράδυ ή τον ήλιο το μεσημέρι. Τα αεροπλάνα βοήθησαν να φωτογραφηθούν μεγάλες περιοχές και να παραχθεί πιο ακριβής χαρτογράφηση.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών πιο εξελιγμένες τεχνολογίες μπήκαν στην διαδικασία κατασκευής χαρτών. Με τους υπολογιστές, τα GPS και τα λέιζερ τηλέμετρα, είναι τώρα δυνατό να εκτελεστεί χαρτογράφηση άμεσα στο έδαφος. Η κατασκευή ενός χάρτη είναι επίσης δυνατή σε πραγματικό χρόνο.
Η τηλεπισκόπηση έχει ενεργοποιήσει, επίσης, τους σύγχρονους χαρτογράφους ώστε να χαρτογραφήσουν τα βάθη του ωκεανού ή τα σύνορα του διαστήματος. Η υψηλής ανάλυσης δορυφορικές κάμερες που βρίσκονται σε υψόμετρο από αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα πάνω από τη Γη και μπορούν να καταγράψουν τις λεπτομέρειες στην επιφάνεια της Γης. Οι δορυφόροι, όπως αυτά της σειράς LANDSAT «σκουπίζουν» τον κόσμο με συνεχείς σαρώσεις ώστε να παράσχουν αναβαθμισμένους, σχεδόν καθημερινά, λεπτομερέστατους χάρτες περίπου ολόκληρης της Γης.
Στη σύγχρονη εποχή, η δυνατότητα να πλοηγηθείτε με ευκολία με τη βοήθεια της τεχνολογίας σε ακριβείς χάρτες θεωρείται δεδομένη. Και αυτό χάρη στις πολλές χιλιάδες γενναίους εξερευνητές και χαρτογράφους με τις εκατοντάδες και επιμελείς χαρτογραφήσεις τους, οι οποίοι σε συνδυασμό με τη γνώση της Ανατολής και της Δύσης βοήθησαν στην ανάπτυξη της κατανόησης της γεωγραφίας μας σήμερα.
Πηγή: http://cool2re.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου